Mehmet Toksoy - Erkekler Ölmeli

Erkekler Ölmeli

Gerçekten savaşmayı bilmediğini düşünürsek
Mücadelem bir siperin ön safıydı görmediğin
Yani söylediğim, tüm hayalin çürüdüyse
Bir sonbahar sabahında cenazeni gömmediğin…
Ömrümde ilk defa bu savaş gemisini sakin bir limana çekmek istiyorum, bilmiyorum
Okyanusta epeyce bir hırpalandım fırtınadan artık dümeni bıraktım dalgaları dinliyorum
Köprü üstü aşıkları, nasılsınız
Bize böyle anlatmamıştınız, hepsi asılsız
Hasımsız bir ömür vasat bir travma getirmiş
Öyleyse bakacaksın, Nietche nasıl delirmiş !
Bir kadın, bozkırda kirpiklerini yaktı
Günah başkasının artık, hayalleri vardı
İyi kötü inandığın kader seni sattı
Cehennem gereksiz çünkü ateş benim artık
Kalbine yığınak ve bir mühimmat
Artık hiçbir yastıkta başım ki fazla durmaz
Tarih sivil ölümleri kaale almaz
Varsa yoksa asker, varsa yoksa infaz
Yıldıkça bir öfkeyi didiklerim,
Gidip gelip, bu matemle bir güneşi karanlığa kilitlerim
Düğmemi yalnızca kız kardeşim ve Nilgün Marmara'nın mezarında iliklerim, bil istedim

Nakarat :
Patriyarki daha net ve zihninizde lanet
Bir kaiden ziyaret ve sahiden biat et
Ve aniden sirayet ki gerçek değil adet !
Bir gerçekliğe davet, yoz erkekliği katlet !

Bugün Borges'ten anlatıcaz alçaklığın tarihini
Yada katledicez tahakkümün fatihini
Sahici bir imge, en büyük öğretmen hata, dinle
Konuşmak bir sokak köpeğiyle…
Güneşin tanrıçasına sığındık ve anlatık tüm olan biteni
Dedim ki; ‘'Yeter artık, gidelim'Anlamış gibiydi, fakat kalmamış gibiydi hiçbir duygu
Ya inançsız, ya fazla içkiliydi…
Lenin ve Luxemburg gibiydik
yani yoldaşımdın sen benim
Bir kartaldın, ben hala yerdeyim
13000 gün, her biri diğerinden gergin
Hiç olmadığı kadar keskin, yani bezgin
Hayatını birkaç kelimeyle anlat dersen
‘Acıdan başka bir şey yok' derdim düşünmeden
Dinleyene bir hayli bol geldi, büyük beden
Bu bahsi sonlandırın, daha fazla büyütmeden !
Merhamet yok, insanlığı utandırın
Yıldırıma dönüştük tüm bulutları uyandırın
Suyu bulandırın, zati kumarsınız
Çocukluğum yitik, anlatsam kusarsınız,
Kraliçe öldü, bütün film biter
Bir gün aldığın son nefesle tüm sefaletin diner
Ey gönül haresi keder,
İnsan kendinden ne kadar uzağa gider…

Nakarat :
Patriyarki daha net ve zihninizde lanet
Bir kaiden ziyaret ve sahiden biat et
Ve aniden sirayet ki gerçek değil adet !
Bir gerçekliğe davet, yoz erkekliği katlet !