Yuzarsif - Karambol

Karambol

Çok düştüm ama hiç olmadım mağdur
Benim gözaltlarım kambur nigga
Bu şehir alt edemeyecek beni ben ölmedim daha dur

sıkıntı seziyorum suratında
sıkıntı fazla fazla var abinin zulasında
silik bi kan lekesi omzu defolu polarında
bunaldım kuralından

Bırak herkes üzülsün
Sorumluluk boyunu geçer işte o an
büyürsün
Cehennemin ortasında üşürsün len üşürsün
Ben kısılmış gözlerimle karanlığı çürüttüm

Kalır bütün hayatın sigaranın ucunda
Geçmişin darbe vurur o saniye nefesine
Güvenmeyin tutunmayın ölüsüne dirisine
İstanbulun kaldırımı yatak olur kimisine


Ruhumuzdan atlıyordu uçurumlar
Ölüm falan göremedik malesef ki sonucunda
Ölüme çalım atan gençliğimiz avucunda
Kaçmaya yüz tutmuş dertleriyse bavulunda

Cebimde retro soluk zippo
Omuzlarına bastıracak sorumluluk bir ton
E5in orta yeri rüzgar tutar tempo
Yürümek isteyeceksin velhasıl dört bi yanın çipo

Pembesi paket olunca toz olacak hayaller
Gece olunca kaburgana saplayacak şarapnel
Amacı uğruna savastıgın bi ton mevzu karambol
Terbiye edilmeyen vakte ortak olan kefaller

Bıktım yalancının mumlarını üflemekten
Kancıkların dürüst olmasını beklemekten
Değmeyenin hayatına doğru bir yol eklemekten
Hesaplarım defterimde vade bekler